hneyklandi hegðun samaldra

Ég, sem fimmtán ára einstaklingur, finn fyrir verulegri erfiðleikum í að samþykkja ákveðnar hegðunarhætti sem virðast vera útbreiddir meðal minna jafnaldra. Það skapar mér djúpstæða óþægindi að verða vitni að notkun slangurorða eins og "Sheesh" og öðrum sambærilegum orðasamböndum af hálfu jafnaldra minna, sem ég tel vera bæði ósmekkleg og erfið viðureignar. Þessi daglega upplifun af orðaval þeirra veldur mér töluverðri irritation og reiði, einkum þegar ég ígrundar málið frekar.

Ég upplifi einnig mikla uggan við að fylgjast með því hvernig sumar stúlkur virðast vera ófærar um að leggja tónlist til hliðar, jafnvel fyrir stutta stund. Það að tónlist, sem ætti í grundvallaratriðum að þjóna sem einföld ánægja eða afslappun, hefur orðið að stöðugu áreiti sem tekur allan þeirra tíma og athygli, að því marki að þær hlusta á hana jafnvel á meðan á prófum stendur. Þetta hefur truflandi áhrif á próftökuumhverfið, þar sem þögn og einbeiting eru nauðsynlegir þættir fyrir árangur. Því miður virðist þetta vandamál viðvarandi og ekki hafa verið tekið alvarlega.

Mér er einnig umhugað um hvernig hip hop og önnur tónlistargenres eru nýtt sem miðlar til að móta ákveðna ímynd, oft á kostnað raunverulegs ánægju af tónlistinni sjálfri. Þetta tiltekna hópur virðist halda því fram að mestallt efni sem höfðar til þeirra sé upprunnið frá vefmiðlum eins og TikTok, sem vísar til ákveðins skorts á dýpt og skilningi á menningarlegum samhengi og uppruna tónlistar.

Þetta vekur spurningar um hvernig tónlist og menning eru neytt í samtímanum, og ef við kunnum að vera að missa af grundvallar mikilvægi þess að virða og skilja tónlist á hennar eigin forsendum, laus við þá yfirborðsmennsku og skammlífa menningarstrauma sem oft einkenna nútíma samfélag.

Ég velti fyrir mér hvort aðrir hafi upplifað líkar tilfinningar og hugleiðingar gagnvart þessum hegðunarmynstrum í sínum skólagöngum, og á hvern hátt þeir hafa tekið á þeim aðstæðum.

Athugasemdir

[Ásgrímur Hartmannsson, 7.3.2024 kl. 17:00]

Unglingar... alltaf eins.

Þú skrifar næstum jafn illa og Einar Björn (https://einarbb.blog.is/) - en ég held hann sé sextugur.

* finn fyrir verulegri erfiðleikum

Verulegum.

*að samþykkja ákveðnar hegðunarhætti

ákveðna

* skapar mér djúpstæða óþægindi

... og þannig heldur þetta áfram.  Það er mikið af þessu.

* veldur mér töluverðri irritation 

rétt, nema hvað "irritation" er sletta.  Pirringur er orðið sem þú leitar að.

* önnur tónlistargenres

tónlistarstefnur.

Allir eru píndir til að lesa Laxness, sem er leiðinlegur, á meðan þeir eiga að vera að lesa Ármann KR Einarsson, sem 1: skrifar réttari texta en Laxness og 2: er skemmtilegri fyrir aldurshópinn sem er að læra.  Arnaldur Indriða ætti að virka fyrir eldri en 14, því hann skrifar rétt. 

Lestur í skóla á að ganga út á að kenna orðnotkun, hvernig orðum er rétt raðað í setningar, og hvernig þau eru stöfuð.

En hvað um það...

Tónlist hefur alltaf snúist um ímynd.  Þú getur farið með það eins langt aftur í tímann og þú villt.  Nirvana hefur sína ímynd, ABBA sína, Elvis hafði allt aðra ímynd, Andrews systur voru fyrir annað fólk... Wagner var ekkert að spila fyrir hvern sem var.

Ekkert nýtt.

Ég sé ekki hvers vegna nokkur maður þarf skilning á "menningarlegu samhengi og uppruna" tónlistar til að njóta hennar.  Til þess að gera hljóðrás fyrir kvikmynd sem á að gerast fyrir 50 árum, já, annars er það óþarfa nördismi.

Annars er ekkert nýtt og fólk alltaf eins.

[Gabríel Elvar Valgeirsson, 8.3.2024 kl. 09:57]

góðann daginn Ásgrímur.

Ég þakka þér fyrir að taka þér tíma til að lesa yfir texta minn og fyrir ítarlegar athugasemdir. Ég er aðeins fjórtán ára og hef mikinn áhuga á skrifum og félagsmálum. Það er mikilvægt fyrir mig að heyra skoðanir annarra, sérstaklega þegar kemur að bætingu á skrifum mínum. Það er alltaf gott að fá endurgjöf, hvort sem hún er jákvæð eða neikvæð, því hún gefur mér tækifæri til að bæta mig og skilja lesendur mína betur.

Varðandi samanburðinn við Einar Björn, þá tek ég því sem ákveðnu hrósi að vera borinn saman við einhvern sem hefur helgað lífi sínu skriftum, þó svo að aldursskillinn séu þar.

Ég þakka þér einnig fyrir að benda mér á málfræðileg og stílfræðileg mistök. Það er mikilvægt að standa sig vel í þeim efnum, og ég mun vinna að því að bæta orðaval mitt og málbeitingu.

Um Laxness og Ármann KR Einarsson, þá er það áhugavert sjónarhorn sem þú leggur fram. Lestur í skóla ætti vissulega að snúast um að kenna nemendum um orðnotkun, setningafræði og stafsetningu, en einnig að vekja áhuga þeirra á lestri og opna þeim dyr að mismunandi heimum í gegnum texta. Kannski ætti kennsluáætlunin að innihalda fjölbreyttara úrval bókmennta sem talar við mismunandi áhugasvið nemenda.

Varðandi tónlist, þá er það rétt hjá þér að tónlist hefur alltaf verið tengd ímynd og menningu. Hins vegar getur skilningur á menningarlegu samhengi og uppruna tónlistar auðgað upplifun okkar og skilning á henni. Það er ekki að segja að það sé nauðsynlegt fyrir alla, en fyrir suma getur það bætt við dýpt og virði tónlistarupplifunarinnar.

Það er rétt hjá þér, fólk og tónlist hafa ávallt haft sínar áherslur og sérkennd, en einmitt í þeirri fjölbreytni og endurtekningu finnum við eitthvað sameiginlegt og það sem tengir okkur á dýpri hátt.

Aftur, þakka ég þér fyrir athugasemdina. Það er mikilvægt fyrir mig að heyra sjónarmið annarra, og ég vona að við getum haldið áfram samræðunni á uppbyggjandi og jákvæðan hátt.